-Γιατί ήρθες πάλι; -Σε πεθύμησα. Πέρναγα ωραία μαζί σου. -Νόμιζα πως είχες φύγει για πάντα. -Όσο υπάρχεις, θα είμαι και εγώ δίπλα σου. Μου ήταν δύσκολο να ξεχάσω. Κάποια πράγματα δεν μπορούν να σβηστούν από τη μνήμη σου έτσι απλά. Μένουν εκεί για να στοιχειώνουν τη ζωή σου. Είχα βγάλει το βλέμμα μου απ’ το…
“Όταν τα μάτια πλημμυρίζουν, ξεπλένουν τις αμαρτίες μας. Χτύπα την πόρτα μου αν τη μοναξιά ψάχνεις, αλλά απλά θα στην δείξω. Είναι δικιά μου. Την κέρδισα.” Η ζέστη ήταν αφόρητη. Ο ανεμιστήρας της οροφής προσπαθούσε μάταια να διώξει τον ιδρώτα απ’ το κορμί μου. Δίπλα μου ένα άδειο ποτήρι και το ουίσκι ποτισμένο στο πάτωμα….
Πως αποτυπώνεις μια κραυγή σε ένα χαρτί; Με μια τεράστια μουτζούρα; Με μια ακολουθία από “ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ…”; Πάντα είχα αυτή την απορία. Στον καμβά είναι πιο εύκολο.. αλλά στο χαρτί; Μάλλον πρέπει κανείς να ζωγραφίζει με τις λέξεις του. Ήταν μαρμάρινη. Είχε πάρει το χρώμα της ώχρας πλέον. Βλέπεις έχουν περάσει και πόσα χρόνια από τότε…
It took many years of painful thoughts and guilt until I realized that friends, are not a ‘burden’ you carry on for the entirety of your life. You do not have to feel guilty if you no longer keep in touch, or fit, with the people you used to hang out with in college or…
I am sitting alone at a table of a local coffee shop and my only company are the eyes of those surrounding me. Thousands of eyes looking and judging, judging, judging, judging, with no shame or guilt. Not even the progressive and developed masks are clear. They are also filled within the crap of “democracy”….
Two people where walking down this narrow and dark path. The one on the left said to himself… If I fall, I may hurt myself or even die. The one on the right said to himself… If the man walking next to me falls, he may drag me down with him. I may get hurt…